هر چه میخواهم از این سانتی مانتالیسم ذهنی در نوشته هایم رهایی یابم و به مدد این
روشنفکر نمایی ها نوشته هایم را به شکل خاص خودم نزدیک کنم و باز هم این خط خطی ها
را به شکل خودم خط خطی کنم اما راه بسیاریست برای گذشتن و رسیدن به مفهوم انتزاعی
این آزادی چه در فکر برسم به آنجا که خطی را دنبال نکنم در هیچ دسته بندی قرار نگیرم و
مانند خط داستانی کتاب وردی که بره ها میخوانند رضا قاسمی هیچ چیز محدودم نکند مانند
شعرهای سهراب مانند صدای پای آب یا در موسیقی تلفیق را بردارم و چیزهایی بنویسمو
بخوانم که کسی نخواند مانند محسن نامجو و میخواهم مثل مثل خودم ها نباشم ولی برندی باشم
به نام خودم و نوشته هایم و عکس هایم و نگاهم که همه چیز را به صورت پن با لنزهای
چشمش فلو می بیند.
- ۹۳/۱۲/۲۹